Η Διαμεσολάβηση δεν πρέπει να θεωρείται ως δευτερεύουσα λύση σε σχέση με τη δικαστική διαδικασία απονομής δικαιοσύνης υπό την έννοια ότι η τήρηση των συμφωνιών που προκύπτουν από διαμεσολάβηση εξαρτάται από την καλή θέληση των μερών. Τα μέρη έγγραφης συμφωνίας που προκύπτει από διαμεσολάβηση μπορούν να ζητούν την εκτέλεση του περιεχομένου της συμφωνίας. Τα κράτη μπορούν να αρνούνται την αναγνώριση της συμφωνίας ως εκτελεστής μόνο εφόσον το περιεχομένο της αντιβαίνει στο εθνικό τους δίκαιο, συμπεριλαμβανομένου του εθνικού τους εθνικού δικαίου.
